Biografische film over Brigitte Reimann via ARD

Hunger auf Leben
In de nacht van zondag 7 op maandag 8 maart — tussen 00:15 uur en 01:45 uur — herhaalt het eerste publieke Duitse televisienet ARD/Das Erste een speelfilm uit 2005, getiteld Hunger auf Leben, geregisseerd door Markus Imboden. Het gaat daarbij om een zogeheten biopic. Centraal daarin staat het leven van de Oost-Duitse schrijfster Brigitte Reimann (*1831), wier bekendste boek Ankunft im Alltag uit 1961 stamt. De thematiek daaruit vinden we terug in de speelfilm. De leider van een zogeheten Arbeiterbrigade in de Deutsche Demokratische Republik, bejegent zijn medewerkers anders dan met de zo dikwijls voorkomende afstand: met humor en tact slaagt hij erin die mensen de socialistische idealen bij te brengen.

Worstelen met de maatschappij
Brigitte Reimann was enige tijd werkzaam in de Schwarze Pumpe, een bruinkoolmijn, waar ze consequent heeft geprobeerd haar collega's te interesseren voor het schrijverschap. Wellicht mede dank zij het feit dat deze werkplek niet in eerste instantie de verwachte omgeving was, vertoonde zij een gedrag dat geheel tegen het gebruikelijke — en het door 'die da oben' gewenste en geëiste gedrag — van de doorsnee DDR-burger in, en hield ze er in privé-opzicht een nogal tumultueze levenswandel op na, en dat stond in schril contrast met de door haar zo nadrukkelijk gepropageerde, socialistische overtuiging. 
Wel liet ze daarmee zien dat ze, zoals zo vele vrouwen van haar generatie — zij het op en veel extravertere, en daardoor opzichtigere, manier dan de vrouwen om haar heen — worstelde met de 'maatschappij' voor het verkrijgen van innerlijke en uiterlijke zelfstandigheid.
In 1973 is Brigitte Reimann op 20 februari in Oost-Berlijn overleden als gevolg van voortwoekerende kanker. Ze was op 21 juli 1931 in Burg geboren als dochter van een journalist.

Veelzijdigheid
Een jaar na het overlijdenvan Brigitte Reimann verscheen de onvoltooide roman Franziska Linkerhand, waarvan het startpunt in 1963 ligt.
"Heute habe ich das Buch »Franziska« begonnen", schreef ze in haar dagboe op 23 november van dat jaar. Vier dagen later vervolgde ze: "Ich habe die beiden ersten Seiten weggeworfen und noch einmal angefangen.  Was mir vorschwebte — diese Zola-Sprache — gelingt mir nicht, wahrscheinlich liegt's am Stoff." 
Degenen die de film hebben gezien, beseffen over welke veelzijdigheid deze schrijfster reeds als jonge vrouw de beschikking had. Het valt dan ook te hopen dat er nog (weer) mensen zullen zijn die zich voor haar en haar lteraire productie zullen interesseren.
En ook al zijn de hier afgebeelde boeken in die vorm uitverkocht, antiquarisch zijn ze hier en daar, af en toe, nog wel te vinden.